خواجه ابواحمد اَبْدالِ چِشْتی (۲۶۰-۳۵۵ق/۸۷۴-۹۶۶م)، از مشایخ بزرگ سلسلۀ چشتیه در سده های ۳ و ۴ قمری است.لقب او قدوه الدین بود و از سادات حسنی به شمار می آمد و نسبت سیادت او با هفت واسطه به حضرت امام حسن (علیه السلام) می رسد.*******************************خواجه ابواحمد اَبْدالِ چِشْتی (۲۶۰-۳۵۵ق/۸۷۴-۹۶۶م)، از مشایخ بزرگ سلسلۀ چشتیه در سدههای ۳ و ۴ قمری است.لقب او قدوهالدین بود و از سادات حسنی بهشمار میآمد و نسبت سیادت او با هفت واسطه به حضرت امام حسن (علیهالسلام) میرسد. ۲ - نامظاهراً چون وی در طریقت به مرتبۀ ابدالی رسیده بود، او را ابدال چشتی نامیدهاند. ۳ - بشارت شیخ ابواسحاقپدر او سلطان فرسنانه امیر چشت، یکی از قراء هرات بود و شیخ ابواسحاق شامی که از اقطاب سلسلۀ ادهمیّه بود ولادت قریبالوقوع خواجه ابواحمد را به عمۀ او که زنی صالحه بود بشارت داده و از او خواسته بود که همسر برادر خود را تا هنگام وضع حمل از خوردن غذای حرام یا شبههآلود محافظت کند. یکبار شیخ ابواسحاق، خواجه ابواحمد را در دوران کودکی دیده و گفته بود که از این کودک خاندانی بزرگ پدید خواهد آمد. ۴ - ریاضتابواحمد در ۷ سالگی در مجلس سماع شیخ ابواسحاق حاضر شد و در۱۳ سالگی خلوت گزید و به مجاهده و ریاضت مشغول شد. ۵ - خرقۀ خلافتدر ۲۰ سالگی هنگامی که با پدر به قصد شکار به سوی کوه رفته بود، از همراهان جدا افتاد و ناگاه در میان کوه ۴۰ تن از رجالاللـه را بر سر سنگی ایستاده دید که شیخ ابواسحاق شامی نیز در میان آنان بود؛ حالش دگرگون شد و از اسب به زیر آمد و در پای شیخ افتاد، سپس لباسی پشمینه پوشید و به دنبال او روان شد و اصرار پدر و نزدیکان نتوانست وی را از این راه باز دارد. پس از ۸ سال ریاضت سخت ، از دست شیخ ابواسحاق شا, ...ادامه مطلب