ابوالقاسم بشریاسین شاعر و صوفی ایرانی است و در قرن چهارم در مهینه زندگی میکردهاست. ابوسعید ابوالخیر در کودکی از وی بسیار آموخته است تا جایی که بیان میدارد: «مسلمانی را از بشریاسین آموختهام» و «آنچه بر زبان ما رود گفتهٔ عزیران بود و بیشتر از آن پیر ابوالقاسم بشر بود» از وی ده بیت شعر در اسرارالتوحید باقی ماندهاست. بشریاسین در سال ۳۸۰ خورشیدی درگذشت.
مرد باید که جگرسوخته خندان بودا | نی همانا که چنین مرد فراوان بودا |
--------------------------------
ابوالقاسم بشریاسین، عارف و محدث خراسانی سده ۴ق /۱۰م و نخستین پیر ابوسعید ابوالخیر است
درباره تاریخ تولد و جزئیات زندگی او اطلاع چندانی دردست نیست. از منابع چنین برمیآید که اهل میهنه بوده و در آنجا خانقاهی داشته است.
ابوسعید نخستین تعالیم صوفیانه را از ابوالقاسم بشر فرا گرفت و آنچه از وی دیده و آموخته بود، بعدها در دیدگاههای عرفانی و صوفیانهاش تأثیر فراوان گذاشت.
روایتی نیز از نخستین دیدار ابوسعید در دوران کودکی با ابوالقاسم بشریاسین نقل شده که درآن بشر رسیدن ابوسعید را به مقام ولایت پیشبینی کرده است.
ارادت ابوسعید به ابوالقاسم بشر یاسین چندان بود که حتی پس از درگذشت وی نیز هرگاه که به گورستان میرفت، نخست مزار او را زیارت میکرد.
نظریات ابوالقاسم بشر یاسین در تعلیمات صوفیه و ادبیات عرفانی تأثیری بسزا داشته است.
او از نخستین کسانی است که رباعیات عرفانی سروده و ابیات و اشعار را به جای اذکار رایج در بین صوفیه، به پیروان خود تعلیم و تلقینمیکرده است.
ابوسعید خود گوید بسیاری از اشعاری را که در مواعظ خویش بر زبان میآورده، از بشر میدانست و میگفت که علم حقیقی علمی است که بر سرایر کشف شود.
به وی کراماتی نیز نسبت دادهاند و کسانی چون حسین بن محمد زولهی از وی روایت نقل کردهاند.
بیشتر منابع وفات وی را در ۳۸۰ق در میهنه گفتهاند.
برچسب : نویسنده : azadamirkhizia بازدید : 234