فاطمه اکرمی + عکس

فاطمه اکرمی دختر پارکور کار ایرانی معروف به دختر پرنده است  وی متولد سال 1372 می باشد و با این سن کمی که دارد می تواند حرکاتی را انجام دهد که انجام آن برای یک انسان معمولی ورزشکار کمی سخت و نشدنی است .

او از سن 8 سالگی به کلاس های ژیمناستیک می رفت و به همین خاطر دارای بدنی منعطف می باشد . اما وقتی وارد دانشگاه شد با فردی آشنا می شود که در انجام حرکات پارکور مهارت زیادی دارد و به همین خاطر با او دوست شده و انجام حرکات پارکور را از او یاد می گیرد .

فاطمه اکبری اکنون پس از 1 الی 2 سال توانسته به یکی از پارکورهای حرفه ای تبدیل شود . او می گوید وقتی آدم وارد حرفه ی پارکور می شود ، در خیابان هنگام راه رفتن همه چیز را به چشم وجود یک مانع بر سر راه خواهد دید و همین امر باعث می شود تا فردای آن روز یک محیط به محیط های قبلی برای انجام حرکات پارکوری اضافه شود .

وی معتقد است انجام حرکات پارکوری یک نوع ورزش نیست بلکه هنر است و اینکه بتوانی در ذهنت اشاء دورو ورت را مانع فرض کنی و از روی آنها عبور کنی ، هنر می خواهد و هر کسی نمی تواند وارد این حرفه شود . باید آدم جسور باشد و نترسد و قدرت خلاقیت در انجام حرکات پارکوری را هم داشته باشد .

فاطمه عاشق هیجان است و هرجا که هیجان انگیز باشد او حضور خواهد داشت . به همین خاطر از دیگر ورزش هایی که او به آن روی آورده ، سقوط آزاد می باشد . او اصلا از ارتفاع نمی هراسد و بیشتری ارتفاعی که تا کنون از آن پریده 4 هزار متر می باشد .

ورزش سقوط آزاد را فاطمه اکبری در دبی آموزش دیده زیرا به نظر او اساتید ورزش سقوط آزاد در ایران با متدهای بسیار قدیمی آموزش می دهند و به همین خاطر به دبی رفته تا به طور پیشرفته تری ورزش سقوط آزاد را بیاموزد .

وی برای ما از یکی از خاطرات سقوط آزادش گفت که : یک بار هنگامی که از بالا به پایین پریدم ، نزدیک به 300 متری سطح زمین بودم که ناگهان در اطرافم اشیاء سیاه رنگی را دیدم . در ابتدا فکر کردم که انسان هایی با لباس های ویژه ی پرواز هستند اما کمی بیشتر که دقت کردم متوجه شدم ، در بین 3 عقاب بزرگ گیر کردم . در این هنگام کاری نکردم جز جیغ زدن زیرا اگر عقاب ها چترم را سوراخ می کردند ، دیگر با توجه به اینکه فاصله ام تا زمین فقط 300 متر بیشتر نبود امکان باز کردن چتر دوم وجود نداشت و من سقوط می کردم .

اما خوشبختانه فاطمه از این حادثه هم جان سالم بدر برد . او می گوید هنگامی که فقط ورزش ژیمناستیک را انجام می داد ، دو بار پایش آسیب دیده و او را عمل کرده اند اما خوشبختانه از وقتی که حرفه ی پارکور را شروع کرده ، هیچ آسیبی به بدنش نرسیده .

--------------------------------------------

از ژیمناستیک تا پارکور اکرمی در سنین کودکی ژیمناستیک را آغاز کرد اما از آنجایی که این رشته ورزشی سن خاصی دارد و اوج بهره برداری از آن در رقابت های مختلف در سنین نوجوانی است وی به پارکور را به عنوان رشته بعدی خود انتخاب کرد، رشته ای که محدودیت سنی ندارد و البته حاوی حرکات بسیار خطرناکی است. پارکور رشته خطرناکی است که حاوی حرکاتی شامل پریدن از موانع و درجا کله معلق زدن است. اکرمی هم اکنون یکی از حرفه ای ترین پارکوریست های ایران به شمار می رود.

و حالا سقوط آزاد فاطمه اکرمی تیر ماه سال ۹۱ با دودلی زیاد برای شرکت در کلاس های سقوط آزاد در دبی حضور پیدا کرد و با موفقیت کلاس ها را پشت سر گذاشت. او نخستین پرش خود را مدتی بعد انجام داد. یک دقیقه طول کشید تا او با سرعت ۲۵۰ کیلومتر در ساعت به ارتفاعی رسید که باید چترش را باز می کرد. نخستین تجربه او واقعا موفقیت آمیز بود. دختر پرنده ایرانی فاطمه اکرمی پس از آن بیش از ۲۰ بار دیگر سقوط آزاد انجام داد تا کم کم صاحب لقب “دختر پرنده ایرانی” شود. دختر پرنده ایرانی که هم اکنون دانشجوست آرزوی دارد هنر خطرناک او بیشتر در سطح دنیا دیده شود. او دختری از جنس خطر است که برای تحقق رویاهایش از فاصله ۴۰۰۰ متری از هواپیما بیرون می پرد!

-------------------------------------------------

چندتا عکس و ویدئو از تمریناتم در پارکور را در اینترنت گذاشتم. بعد از آن مدیر برنامه‌های دیوید بل بنیان‌گذار پارکور در جهان طی ایمیلی به من پیشنهاد همکاری داد و گفت: خوشحالیم که دختران ایرانی باحجاب پارکور کار می‌کنند. مایل هستیم با تو در این زمینه همکاری داشته باشیم.

به گزارش سایت ورزش بانوان؛ خبرنگار سایت ورزش بانوان با فاطمه اکرمی ملقب به دختر پرنده ایران گفت و گوی خواندنی دارد که متن آن در ذیل آمده است.

خانم اکرمی خودتان را معرفی کنید.

من فاطمه اکرمی متولد سال ۷۲ هستم. لیسانس سخت‌افزار دارم. تنها فرزند خانواده هستم و از شش سالگی ژیمناستیک کار می‌کنم. به مدت سه سال است که در پارکور و سقوط آزاد هم فعالیت دارم.

خانواده با این ورزش‌های خطرناک مشکلی نداشتند.

نه، خداروشکر. از سن پایین من را در کلاس‌های ژیمناستیک ثبت نام کردند. حتی وقتی سقوط آزاد و پارکور را انتخاب کردم حمایت آنها ادامه‌دار بود. در مورد سقوط آزاد من فقط تبلیغاتش را در اینترنت دیده بودم که کلاس‌های آموزش سقوط آزاد در دبی برگزار می‌شود و این خبر را برای خانواده‌ام گفتم و دیگر پیگیرش نشدم اما خانواده ام تا مدت‌ها پیگیر بودند که فاطمه پس سقوط آزاد چه شد؟ چرا رزرو نمیکنی؟

انگیزه خودتان از این همه ورزش پر هیجان و با آدرنالین چه بود؟

ژیمناستیک که انتخاب پدر و مادرم بود و از این انتخاب‌شان خیلی خوشحالم. مربیان ژیمناستیک به پدر و مادرم گفتند که با این وجود من حتما به قهرمانی می‌رسم و آینده روشنی خواهم داشت. این شد که خانواده جدی گرفتند و تمام وقت‌شان را صرف تمرینات من کردند. جرقه پارکور هم از طریق یکی از دوستانم در دانشگاه به ذهنم خورد. دوستم مربی پارکور بود و اولین بار که چند حرکت پاکور را به من آموزش داد، راحت آنها را اجرا کردم و علاقمند شدم. سقوط آزاد هم که وقتی یک بار کار هیجانی انجام می‌دهید انگار معتاد شدید و باز هم هیجان و آدرنالین می‌خواهید. البته ژیمناستیک بهترین شروع برای من بود.

با این همه هیجان جای رانندگی در زندگی شما کجا است؟

برنامه بعدی من هم حضور در پیست رالی است. ماشین با صندلی مخصوص هم خریده بودم اما هزینه‌های سقوط آزاد سر به فلک می‌کشد و من رالی را در برنامه آینده خودم گذاشته‌ام.

از مسابقات داخلی و خارجی و مقام‌هایت بگو.

از سال ۸۶ به عضویت تیم ملی ژیمناستیک درآمدم و در مسابقات ژیمناستیک کشورهای اسلامی دو مدال طلا و یک مدال نقره بدست آوردم. در سقوط آزاد هم لایسنس A و B دارم. در ژیمناستیک تا دلتان بخواهد مدال و مقام دارم. در سقوط آزاد هم یک مسابقه بین‌المللی در چین برگزار می‌شد که دیر به ما اعلام کردند و نامه شورای برون مرزی را نگرفتیم. پارکور هم که هیچ مسابقه ای ندارد و یک هنر است.

از اهداف آینده بگو.

چندتا عکس و ویدئو از تمرینات پارکور در اینترنت گذاشتم. تا اینکه مدیر برنامه‌های آقای دیوید بل بنیانگذار پارکور در دنیا به من ایمیل زد و من از خوشحالی چشمانم چپ شده بود. آنها پیشنهاد همکاری دادند و گفتند: « خیلی خوشحالیم که دختران ایرانی هم با وجود حجاب پارکور کار می‌کنند و دوست داریم آنها را در مجامع بین المللی ببینینم و با تو در همین زمینه همکاری داشته باشیم. » این هفته در همین خصوص یک ویدئو کنفرانس اینترنتی با سمینار پارکور در فرانسه دارم. سعی دارم به همه نشان دهم دختران ایران در همه زمینه خصوصا پارکور فعالیت دارند فقط متاسفانه کمتر دیده می‌شوند. تنها من نیستم که پارکور تمرین میکنم در ایران.

موضوع این همکاری و دعوت چیست؟

مدیر برنامه آقای بل گفت: « قرار شده در المپیک جوانان سال ۲۰۱۸ یک نمایش از پارکور داشته باشیم و مایل هستیم تو هم آنجا باشی. » چون المپیک جوانان است باید از یک سازمان قانونی نامه بگیرماما از طرفی هم انجمن پارکور برای مدتی منحل شده است و به همین خاطر برای راه اندازی مجدد انجمن پارکور تلاش می‌کنم.

هزینه بالای تمرینات خصوصا سقوط آزاد را چطور تامین میکنی؟

دست روی دلم نگذارید که هزینه سقوط آزاد بسیار بالا است. من مربی ژیمناستیک و پارکور هستم و شش روز هفته را کار می‌کنم از طرفی خانواده هم از هر لحاظ حمایتم می‌کنند اما باز هم به سختی هزینه‌ها را تامین میکنم. اگر در ایران امکانات داشتیم الآن پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشتم. برای تمرین سقوط آزاد هربار یا دبی میروم یا روسیه.

در ایران امکان تمرین سقوط آزاد نیست؟

در مدت چهار سال کلا چهار بار در ایران پریده‌ام. سه بار در اشتهارد و یک بار هم در کلاله گرگان. سقوط آزاد در ایران بیشتر در اختیار افراد نظامی است و خانم معمولی هم سخت بین خودشان راه میدادند. من تنها خانمی بودم که در ایران توانستم به جمع آقایان ارتشی، نظامی، بسیجی و سپاهی راه پیدا کنم و با آنها بپرم.

بدترین اتفاق در ورزش؟

بدترین در ژیمناستیک: حین تمرینات ژیمناستیک به خاطر استاندارد نبودن زمین و شیب‌دار بودن آن سقوط نامناسب داشتم و پاهایم سال ۸۶ تقریبا از وسط نصف شد.

بدترین در پارکور: با دوستانم در حال رفتن به محل تمرین پارکور بودیم اما مامورهای محیط زیست ( روی ماشین‌شان نوشته بود سازمان حفاظت محیط زیست ) ما را به کلانتری بردند. مادرم را خواستند وقتی آمد به آنها گفت: « من میدانم دخترم چه ورزشی انجام میدهد و کجا می‌رود. آنها گفتند ما شک کرده بودیم. نمیدانم به چه چیزی شک داشتند.

بدترین اتفاق در سقوط آزاد: یک بار در دوبی از هواپیما پریدم و چترم را هم باز کرده بودم که در ۴۰۰ متری از سطح زمین سه شاهین بسیار بزرگ را دیدم کافی بود که نوک یا چنگال آنها به چتر من بگیرد که من از همان فاصله سقوط می‌کردم آنجا بود که در زندگیم برای اولین بار واقعا ترسیدم. شاهین‌ها دور من چرخیدند و خوشبختانه کاری با من نداشتند.

ازدواج چطور؟

می‌خواهم با کسی ازدواج کنم که همانطور که خانواده من را حمایت کردند پشتیبانم باشد. چون من یک معتاد به ورزش و هیجان هستم و کاری هم نمی‌توانم بکنم.

 http://varzeshebanovan.com/29939